Krahelska urodziła się w 1914 r. w rodzinnym majątku w Mazurkach (dzisiejsza Białoruś). Od 1926 r. mieszkała w Brześciu nad Bugiem, tam uczęszczała do Gimnazjum. Studiowała geografię i etnografię na UW. W latach 1936-1937, pozowała prof. Ludwice Nitschowej, autorce pomnika warszawskiej Syreny.

W czasie okupacji mieszkała w Warszawie, od 1940 r. w Pieszej Woli k. Włodawy, potem w Puławach, a od 1942 r. znów zamieszkała w Warszawie.

W kwietniu 1943 r. przeniosła się do Włodawy, gdzie razem z matką opiekowała się ciężko pobitym i leczonym w szpitalu ojcem, a następnie podjęła w tym szpitalu pracę pielęgniarki.

W marcu 1944 r. przeniosła się w ślad za rodzicami do Krakowa, a w lipcu tego roku wróciła do Warszawy. Wiersze i piosenki pisała od 1928 r. Najbardziej znaną jej piosenką była "Hej, chłopcy, bagnet na broń!".

Brak szczegółów o jej działalności konspiracyjnej jako żołnierce ZWZ-AK. Wiadomo, że w latach 1942-1943 utrzymywała kontakty z żołnierzami Batalionu Sztabowego ("Baszta") Komendy Głównej AK. Prawdopodobnie w lipcu 1944 r. nawiązała kontakt z 1. Dywizjonem (warszawskim) 7. Pułku AK "Jeleń", w którym otrzymała przydział do sanitariatu plutonu 1108.

1 sierpnia 1944 r. ok. godziny 18.00, została ciężko ranna na Polu Mokotowskim podczas odwrotu po nieudanym ataku na Dom Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5.

Dopiero gdy się ściemniło, ciężko ranną "Danutę" podniósł patrol sanitarny. Nieprzytomną przeniesiono na punkt sanitarny przy ul. Polnej 34. Operowano ją przed północą, zmarła 2 sierpnia 1944 r. o 4.00 nad ranem.