Rzeźba ludowa to jedna z najstarszych i najbardziej wyrazistych form twórczości artystycznej związanej z kulturą tradycyjną. Jej korzenie sięgają głęboko w przeszłość, a sama rzeźba stanowiła nie tylko wyraz ekspresji estetycznej, ale również pełniła ważne funkcje sakralne, symboliczne i użytkowe. Charakterystyczne dla rzeźby ludowej jest wykorzystanie dostępnych lokalnie materiałów, przede wszystkim drewna, a także kamienia, gliny czy metalu. Rzeźbiarze ludowi, często nieposiadający formalnego wykształcenia artystycznego, tworzyli dzieła bazujące na przekazie międzypokoleniowym, intuicji i obserwacji otaczającego świata.

Motywy w rzeźbie ludowej są silnie zakorzenione w tradycji i wierzeniach ludowych. Wśród najczęściej przedstawianych tematów pojawiają się figury świętych, sceny religijne, postaci wiejskie, zwierzęta, a także elementy związane z codziennym życiem i pracą.

Lubelszczyzna to region o bogatych tradycjach ludowych, w tym również rzeźbiarskich. Specyfika lokalna, silne przywiązanie do religii, a także wielokulturowość tego obszaru przyczyniły się do powstania wyjątkowej i różnorodnej sztuki rzeźbiarskiej.

Na wystawie przedstawione rzeźby powstały z ręki lokalnych artystów takich jak: Roman Śledź, Jan Pawłowski, Jan Uścimiak, Adam Weremczuk,  Kazimierz Kratiuk i Roman Mazurek, Walerian Mąka, Tadeusz Szkodziński oraz Czesław Szczęch.

 

Czas trwania: maj 2025 – czerwiec 2025