Kawaleria w armii polskiej dla wielu osób była i jest do dzisiaj uosobieniem najszczytniejszych cech. Dla niektórych pasjonatów charakter polskiego ułana z pierwszej połowy XX stulecia i sposób jego postępowania stają się nawet stylem bycia. Cóż zatem powoduje, że współcześnie tak często czerpie się z tradycji jazdy polskiej?

Niewątpliwie cechą charakterystyczną była sama mentalność ułańska: fantazja, odwaga, poczucie honoru i obowiązku, patriotyzm, koleżeńskość i dbałość o innych. Służba kawaleryjska wyrabiała poczucie odpowiedzialności, bo na pierwszym miejscu był zawsze koń, który musiał być nakarmiony, napojony, oczyszczony i nakryty derką, a dopiero później pojawiał się sam kawalerzysta i jego potrzeby. Nie bez znaczenia są także przesłanki wychowawcze oraz patriotyczne, z których współcześnie można korzystać przy kształtowaniu postaw młodego pokolenia, w oparciu o historię.

Śledząc historię jazdy polskiej uwidacznia się jej rola pomocnicza w operacjach wojennych, ale i zdolność do przeważania szali zwycięstwa w pojedynczych bitwach, co niejednokrotnie miało ogromne znaczenie. W żadnym z krajów kawaleria nie miała tak wielkiego wpływu na jego historię i nie cieszyła się taką estymą jak w Polsce.

Autorem eksponowanych na wystawie prac jest Stanisław Jędrosz. Nieżyjący dziś artysta – amator, mieszkający podczas drugiej wojny światowej oraz po jej zakończeniu w Białymstoku. Jego prace w sposób ekspresyjny ukazują przywiązanie do tradycji kawalerii polskiej. Wszystkie obiekty zgromadzone na wystawie pochodzą ze zbiorów Muzeum Wojska w Białymstoku.

Dedykujemy tą wystawę wszystkim polskim kawalerzystom, aby pamięć o ich czynach nie zginęła, a tradycje, które kultywowali przetrwały przez następne tysiąclecia.

Wystawę można obejrzeć w budynku Małej Synagogi do 20 kwietnia 2004 r.